Karl-Otto Friedrich Krafft von Wechmar

Baron Karl-Otto Friedrich Krafft von Wechmar urodził się 13 czerwca 1896 roku w Schwerinie w Meklemburgii. W latach 1909–1913 uczęszczał do Królewskiego Korpusu Kadetów w Poczdamie i Groß-Lichterfelde oraz przejściowo do Korpusu Paziów Jego Imperatorskiej Wysokości w Sankt Petersburgu.

Podczas pierwszej wojny światowej służył jako pilot w oddziałach wojsk niemieckich i tureckich. Od roku 1919 był porucznikiem 17. regimentu reichswery, a następnie porucznikiem policji w Wolnym Państwie Meklemburgii-Strelitz do 1922 roku.

W latach 1923–26 pracował jako kupiec w Berlinie i Lipsku. Przez kolejny rok piastował stanowisko dyrektora uzdrowiska w St. Peter Ording nad Morzem Północnym, później był dyrektorem ds. komunikacji w biurze targów w Lipsku. Władał płynnie językiem francuskim, angielskim i rosyjskim.

15 marca 1928 roku przejął na trzyletnią kadencję posadę dyrektora uzdrowiska w Sopocie zastępując majora w stanie spoczynku Franza von Zychlinskiego.

Karl-Otto von Wechmar przyjechał do Sopotu z ukochaną żoną Hellą, którą poślubił w 1920 roku, oraz córką Carmen i synem Ernstem-Dietrichem. Rodzina zamieszkała przy Gromschallee 6 (dziś ul. Sikorskiego 9).

W roku 1931 jego kontrakt został przedłużony o 2 lata.

W trakcie swej pracy w Sopocie Karl-Otto von Wechmar wprowadził wiele nowości, między innymi w roku 1928 ulicami Sopotu jeździł samochód-głośnik firmy Siemens-Halske nadający muzykę, w późniejszym okresie na molo zainstalowano stałe głośniki. W czasie kadencji von Wechmara przebudowano hale spacerowe, Sopot reklamował się na międzynarodowych targach, m.in. w Lipsku i Poznaniu, a dla urozmaicenia oferty rozrywkowej wprowadzano coraz to nowe imprezy, np. Tydzień Filmowy, pokazy jazdy konnej na Placu Zdrojowym czy turnieje taneczne.

W grudniu 1933 roku von Wechmar zakończył pracę w Sopocie, by, jak podawało „Słowo Pomorskie”, udać się do Wiesbadenu w charakterze dyrektora generalnego kąpielisk tamtejszych. Od 1 sierpnia 1935 roku do marca 1941 roku był dyrektorem kurortu w Bad Nauheim. Następnie wydzierżawił majątek w Stralendorf koło Schwerinu w Meklemburgii. Prowadzeniem gospodarstwa zajmowała się jednak żona, on sam pracował w administracji w Lipsku, a z powodu obrażeń doznanych w czasie pierwszej wojny światowej nie został wcielony do wojska.

Hella von Wechmar zginęła podczas nalotu w kwietniu 1945 roku.

Karl-Otto przeniósł się do Bawarii, w roku 1948 poślubił Ilse Kirchner. Od roku 1963 mieszkał w Monachium, gdzie zmarł 16 kwietnia 1989 roku.