Kategorie haseł
Irena Jadwiga Wieloszewska, z domu Turkówna, córka Władysława Turka i Bronisławy Turek, z domu Jaracz, ur. 23 września 1919 r. w Borysławiu w woj. Lwowskim, zm. 29.10.2004 w Sopocie. Ojciec Władysław, utalentowany malarz i rzeźbiarz, zmarł, kiedy była jeszcze małym dzieckiem. Matka Bronisława była nauczycielką języka polskiego i historii w Borysławiu, prowadziła też słynne „Drużyny Bartosza”, jeszcze pod administracją austriacką. Ojczym Ireny - Stefan Świrniak, był absolwentem Cesarsko-Królewskiego Instytutu Politechnicznego (obecnie Uniwersytet Wiedeński), jako inżynier maszyn wysoko obrotowych, pracował w amerykańskiej firmie wydobywczej ropy naftowej w Borysławiu Vacum Oil Company. Stefan (zwany w rodzinie Bronisławem) był członkiem Szarych Szeregów, uczestnikiem wielkich wojen światowych. Swoje życie bezgranicznie poświęcił rodzinie.
Irena Turkówna ukończyła Prywatne Gimnazjum Żeńskie Sióstr Urszulanek we Lwowie. Biegła znajomość języka niemieckiego umożliwiła jej następnie, podjęcie pracy w lwowskim oddziale jednej z austriackich firm. Otrzymała licencje pilota szybowcowego. Po zajęciu miasta przez Niemców ocaliła młodą Żydówkę „Lusię”, chowając ją do szafki biurka. Dr. Karolina Kuchajewicz - „Lusia”, zamieszkała w Bydgoszczy, pozostaje w stałym kontakcie z rodziną Korzeniewskich z Sopotu.
W 1945 r., przez Wiedeń, gdzie pracowała w czasie wojny, i Warszawę, trafiła do Sopotu, gdzie od czerwca zaczęła pracę jako intendentka w Szpitalu Miejskim Chirurgiczno- Ginekologiczno-Położniczym, przy ulicy Abrahama 18.
Po studiach na Akademii Medycznej w Gdańsku (1950 - 1953) pracowała jako lekarz dentysta, z dr. Adamem Depą, w swoim prywatnym gabinecie przy ul. Kościuszki 11, ale i w wielu innych miejscach. Między innymi od 1962 r. w Miejskim Szpitalu Przeciw gruźliczym im. Dr Heleny Wolf w Sopocie, przy ulicy 20. Października 618 - czyli w Pałacu Stawowie. Irena Wieloszewska pracowała w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sopocie ( w latach 70-tych na stanowisku kierowniczym). Pełniła też funkcję kierownika Przychodni Międzyzakładowej w Zespole Opieki Zdrowotnej. Działała w Spółdzielni Inwalidów „Przodownik”, prowadząc też przychodnię stomatologiczną.
Za zasługi otrzymała dyplomy i odznaczenia: Odznakę honorową „Zasłużony Ziemi Gdańskiej” w 1966 r., Za długoletnią i wzorcową pracę w służbie zdrowia od ZOZ Sopot w 1975 r., Za szczególny wkład pracy społecznej w rozwój działalności Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej od PKPS w Gdańsku.
Irena Turkówna dwukrotnie wychodziła za mąż. Pierwszym mężem był: Roman Korzeniewski – weteran AK i przedsiębiorca, ojciec jej pierwszych czworga dzieci: Bożeny (ur. 945, zm. 1955), Magdy (ur. 1947), oraz bliźniaków Grzegorza i Wojciecha (ur. 1950), urodzonych w Sopocie, w szpitalu w którym rozpoczęła swoją życiową karierę. Ponownie wyszła za mąż w 1953 r. za Innocentego Wieloszewskiego, znanego sopockiego położnika i specjalistę chorób kobiecych. Z tego małżeństwa w 1954 roku urodził się syn Antoni.
Wspólnie z mężem Innocentym zainicjowali powstanie nieoficjalnej trójmiejskiej ligi brydżowej. Ich stałymi gośćmi w Sopocie, byli znani artyści filmowi i scen muzycznych.
Irena Wieloszewska utrzymywała stały kontakt z rodziną rozmieszczoną po całej Polsce. Przede wszystkim z rodzeństwem: z braćmi: Zbigniewem Turkiem – redaktorem naczelnym „Dziennika Polskiego” i „Przekroju”, Czesławem Turkiem - wykładowcą w Technikum Naftowym w Krośnie, kpt. Adrianem Świrniakiem - wykładowcą technik fotograficznych i daktyloskopii w Biurze Kryminalistyki MSW w Gdańsku oraz z siostrą prof. Lubomiłą Bukowską z Zespołu Szkół Muzycznych w Rzeszowie.
Na przełomie wieków XIX i XX rodziny Ireny Wieloszewskiej: Jaraczów, Turków i Świrniaków wspierały polskich artystów i poetów. Kontakt z Marią Konopnicką był niezwykłym i trwałym po dziś dzień wydarzeniem. Gdy ojciec Ireny artysta, malarz, rzeźbiarz Władysław Turek marzył o Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, słynna poetka, widząc jego prace, sfinansowała koszty wyjazdu i pobierania nauk. Stąd też, z rąk poetki, wyszła nowelka pt. „Z kuferkiem do szkoły”. Prace Władysława Turka, jakie zostały w rodzinie, po ich zebraniu, Irena Wieloszewska wraz z synem Wojciechem przekazali do Muzeum Miasta Turek. Z Marią Konopnicką, która przeniosła się do domu w Żarnowcu koło Krosna, daru Polaków z różnych stron świata, podążyła też część rodziny Turków. Mieszkają tam kolejne pokolenia. Rodzina otrzymała od Konopnickiej jej ulubiony stolik, którym odrabiał lekcje syn Ireny, wychowywany przez dziadków Świrniaków w Krośnie – Grzegorz Władysław, brat Wojciecha. Obecnie stolik znajduje się w muzeum Marii Konopnickiej.